Tricot-trottoir

NL tekst hieronder. Zie ook : http://tricotrottoir.wordpress.com  (English also down here)

‘Tricot-trottoir’ a été lancé  par Plastiekfabrique, comme un atelier temporair, du  26 mars au 26 juin 2009  à St Gilles, Bruxelles. Quelques mois plus tard on forme un collectif et le gang des tricotteuses continuera jusqu’en juin 2015 ses rammassages de plastiques erratiques et toxiques, pour en faire des installations de rue protestataires.

Les tricotteuses trottoir se réunissaient chaque premier jeudi du mois de 15 à 18 h dans le café de Micro-Marché, 9 Quai à la Houille, 1000 BXL (Metro Catherine).  Il n’y avait qu’une seule condition pour devenir membre du gang: se tricoter sa cagoule. (Pour info: 0489 036 753)

Début octobre est sorti le petit film ‘Tricot-trottoir’, réalisé par Sonia Ringoot et publié à Plus Tot Te Laat.

NL

Tricot trottoir (straatbrei Brussel) kwam to 2015 elke eerste donderdag van de maand bijeen van 15 – 18 uur in het Via Via café van Micro Marché, Steenkoolkaai 9, 1000 BRUSSEL.

Enige voorwaarde voor toelating tot de ‘gang’ was het breien van een eigen bivakmuts. De activiteit  is gericht op de stad en het milieu. Er wordt gebreid met zwerfplastiek en de gerealiseerde werken worden terug in de publieke ruimte geplaatst, vastgehaakt rond palen, verkeersborden en stadsmeubilair allerhande.

Het eerste atelier ‘Stadsbrei-Brussel’ werd georganiseerd in De Pianofabriek in St Gillisvan in 2009, bracht elke donderdag een aantal ervaren breiSTers en novicen samen rond een grote berg zwerfplastiek, opgeraapt van de straat en bijeen gespaard in een paar Brusselse huishoudens. Honderden plastiek zakjes werden weggebreid en vervolgens in de publieke ruimte geplaatst. Het resultaat? Een serie efemere mini-installaties. Misschien verwondering wekkend. Mogelijk ogen openend naar de ‘omgeving’ (opgevat als natuurlijke omgeving: ‘milieu’ en als sociale omgeving: trottoir, straat, ‘gemeenschappelijke ruimte’).

De laatste breiwerken van 2009 werden geïnstalleerd voor het Schaarbeekse stadhuis tijdens een actie van mensen zonder papieren. Enkele deelneemsters aan de hongerstaking in de Begijnhofkerk zagen in de stadsbrei een mogelijkheid hun eis tot regularisatie onder de aandacht te brengen. Deze breiwerken werden voorzien van een toelichtende tekst. We hoorden achteraf dat ze zorgden voor heftige discussies binnen de gemeentelijke diensten, maar toch enkele weken ongemoeid werden gelaten.

In totaal hebben een honderdtal mensen meegedaan aan deze stadsbrei en er werden ongeveer 50 brei- (of haakwerken) gerealiseerd, waarvan de helft ook daadwerkelijk geïnstalleerd werd. Minstens evenveel werk bleef ‘in progress’ en maakte op die manier deel uit van de tentoonstelling, die na de afsluiting van de stadsbrei op 28 mei nog een maand in De Pianofabriek te bezichtigen bleef.

Eind juli, twee maanden na de afsluiting van de activiteit, waren nog 6 breisels terug te vinden op straat. Soms half vernield of gemodifieerd. Het overkwam ook ‘Lapinou’, die het op het Sint Gillisvoorplein een maand volhield, maar verschillende reparatie-operaties moest ondergaan.

From 2010 untill 2015 Tricot trottoirs gangmembers met every month in Micro Marché, 9 Quai à la Houille, 1000 BRUSSELS . The only condition for membership was the knitting of a balaklava.

By the end of 2009 we decided with 5 of the most active street knitters that we wanted to go on with the project, as it seemed to make sense and fun. So we became a gang. From February 2010, until June 2015, we met every month in an open space like a café, where other interested people could easily join in. We had around 8 members and all of us could introduce a project. But the project could only be executed if other members liked it enough to knit it. The first thing we knitted in 2010 was the mask that we intended to put over our heads as we went out to install our stuff in the streets.

How it started:

Tricot trottoir was launched in 2009, as a workshop during a 3 month exhibition of ‘artplastiekfabrique’. The idea was to collect the roaming plastic from the streets, to transform it and bring it back into the public space. The challenge: find an object in the urban environment that you would like to transform by means of a knitting. About 100 people participated in the weekly workshops and placed some of their works in the street. The knittings (and broderies) were photographed and filmed, to be represented in the exhibition during the last month.(see page film).

The last knitting of 2009 was the initiative of a woman who was involved in the solidarity with political refugees, who went on a hungerstrike as a last desperate means for the legalisation of their stay. She encouraged the women in the church to participate in the knitting and together they knitted a banner with the word REGULARISATION. The banner was placed in front of the municipality buildings and stayed for almost 3 weeks in place.